Birkaç yıldır, üretim süreçlerinde çığır açan bir dönüşüme tanık oluyoruz. İnsan-makine etkileşimi şirketlerin başarısı için giderek daha belirleyici hale geliyor.
Birkaç yıl öncesine kadar, şirketlerin üretim süreçlerini otomatikleştirmeyi ve dijitalleştirmeyi amaçlayan büyük yatırımlarla boğuştuğu yeni sanayi devrimi olarak sınıflandırılan bir fenomen olan Endüstri 4.0 hakkında çok şey duyduk. Makine ve yazılım yatırımları bu döneme damgasını vurdu.
Bugün, sadece birkaç yıl sonra, yine yeni bir fenomenden bahsediyoruz ve birkaç endüstri uzmanından daha fazlası bir kez daha başka bir sanayi devriminin eşiğinde olduğumuzu bildiriyor. Tam olarak Endüstri 5.0'dan, endüstriyel üretim bağlamlarında insan-makine ilişkisinin optimizasyonu yoluyla iş başarısını sürdürme eğilimine atıfta bulunarak bahsediyoruz.
Dolayısıyla Endüstri 4.0 ile Endüstri 5.0 arasında çok önemli farklılıklar ortaya çıkmaktadır. 4.0 devriminde otomasyon ve sürekli veri toplama yoluyla üretim süreçlerinin daha verimli hale getirilmesi üzerinde durulurken, 5.0 devriminde odak noktası artık işçi olarak değil zanaatkar olarak insana kaymaktadır. İnsan ve makine yakın bir şekilde birlikte çalışmakta, her biri artık sadece standart ve tekrarlayan değil, giderek kişiselleştirilen ürün ve hizmetler yaratarak şirketin başarısına katkıda bulunmaktadır.
Bu son sanayi devriminin kahramanları olan makinelerin kendileri de yeni anlamlar kazanmaktadır. Endüstride kullanılan takım tezgahları ve robotlar, tekrarlanan eylemlerin mükemmel uygulayıcıları olma özelliğini terk etmekte ve sadece akıllı değil aynı zamanda işbirlikçi hale gelmektedir. Aslında yeni makinelerin özelliği, çeşitli görevleri yerine getirirken insan operatörle geliştirebildikleri yüksek düzeydeki işbirliğinde ve tüm üretim sürecini öğrenme yeteneklerinde yatmaktadır.
Endüstri 5.0'ın kalbinde insan yaratıcılığı ve otomasyon
İnsan yaratıcılığı ve otomasyon, bu yeni bağlamda, şirketlerin başarısına kararlı bir şekilde katkıda bulunan değer kombinasyonu haline gelmektedir. Bu olgu, her şeyden önce pazar tarafından giderek daha fazla esnek olmaları istenen ve aynı zamanda en yüksek kalite standartlarını talep eden küçük ve orta ölçekli şirketleri kapsamaktadır. Şirketlerin rekabet edebilmesi ve başarılı olabilmesinin tek yolu, otomasyondan en iyi şekilde yararlanırken, üretim süreçlerini etkilemek için insan yaratıcılığına yer bırakmaktır.
Standardizasyon, kitlesel kişiselleştirmeye yer açıyor; pazar artık kitlesel olarak üretilen ürünler değil, giderek daha fazla 'insanlık' açısından zengin ürünler talep ediyor. Ancak bu yeni eğilim, endüstriyel dünyanın kaçınılmaz iki özelliğini göz ardı edemez; bunlar açıkça üretkenlik ve sürekli maliyet sınırlama arayışıdır. Kişiye özel ürünler üretme ve aynı zamanda ölçek ekonomisine ulaşma gereklilikleri arasındaki bu ikilem, teknoloji ve insanın mükemmel evliliğinin giderek daha merkezi hale geldiği anlamına gelmektedir. Örneğin, insan ve takım tezgahları gibi makineler arasındaki ilişki, hiçbirinin diğerinin işini yabancılaştırmadığı veya gereksiz kılmadığı, ancak her ikisinin de ortak hedeflere ulaşılmasına katkıda bulunduğu yeni bir dönem yaşıyor. İnsan uzmanlığı, deneyimi ve analitik becerileriyle belirleyici bir katkı sağlarken, makineler ise yorucu görevleri yerine getirmekte, ürünleri işlemekte, sonraki işlem adımları için hazırlamakta ve saatler sonra bile işlemlerin kalitesini korumaktadır.
İnsan ve teknoloji arasındaki işbirliğiyle, orta ve uzun vadede bilgiyi özümseyip deneyim kazandıkça insanın becerileri ve yaptığı işin kalitesi artar. Bu bağlamda makine, operatör için artık tek bir işlevi yerine getiremeyen, ancak farklı karmaşıklıktaki farklı görevleri yerine getirebilen çok görevli bir araç haline gelir. İnsan operatör de bu ilişkiden başka bir fayda sağlar, çünkü teknoloji işlevlerini yerine getirirken zaman kazandırır ve böylece kendisini entelektüel açıdan daha ödüllendirici işlere adamasına olanak tanır.
27.07. 2024